Grzegorz Schetyna to polityk, który chyba najmniej pasuje to funkcji marszałka Sejmu. Marszałek Sejmu kojarzy się ze spokojem i umiarem. O Schetynie można powiedzieć wiele, ale nie to, że jest politykiem umiaru, szukającym porozumienia. Nie zmienia to tego, że dla mnie jest jednym z najbardziej ciekawych polityków.
Mimo, że jestem jednym z dziennikarzy, których od pewnego czasu omija bardzo szerokim łukiem, to czuję do niego dalej sympatię. Bo to bez wątpienia facet z jajami.
Ta sympatia może wynika z tego, ze byliśmy mniej więcej w tym samym czasie w NZS i z tego okresu się pamiętamy. Ale Schetyna, oprócz NZS, był w „Solidarności Walczącej” i tam konspirował, uczył się zapamiętywania adresów i numerów telefonów, ostrego dymienia, wyprowadzania milicji w pole. Był ostrym antykomunistą. Kiedy przyszedł Okrągły Stół nie chciał siąść do rozmów z ramienia NZS. Jego miejsce zajął inny kolega z NZS, równie znany dziś. Mariusz Kamiński. Grzesiek był twardzielem zawsze. Teraz też jest, choć jego obecne twardzielstwo mniej mi się podoba.
Teraz jest twardym i bezwzględnym graczem wykorzystującym każdą słabość i błąd przeciwnika. Korzystającym z każdej nadarzającej się okazji by rozegrać swoje. Bezwzględny jest i wobec przeciwników politycznych z innych ugrupowań i wobec tych, z którymi jest w jednym ugrupowaniu ale stoją mu na drodze. Wobec mediów i dziennikarzy stosuje politykę rozmawiania wyłącznie ze swoimi. Od kiedy „Rzeczpospolita” uznana została za medium wrogie omija nasza gazetę. A z tego co wiem interesował się bardzo sytuacją „Rzepy”. Unika mnie, nie odpowiada na zaproszenia do moich programów. W tym samym czasie nie wychodzi od nowych przyjaciół z TVN. Taka gra.
W polskiej polityce jest jeszcze jeden gracz stosujący równie twarde i bezwzględne metody. To Zbigniew Ziobro. Nieprzypadkowo dziś ścierają się w sądzie.
Kiedy powstawał rząd Platformy, pisałem jego sylwetkę dla "Rzepy". Porównałem go wtedy do włoskiego piłkarza Genarro Gattuso. Gatuso jak wiadomo, jest skuteczny, twardy i specjalizuje się w łamaniu kości przeciwników. Mirek Żukowski szef działu sportowego, którego cytowałem w tym tekście tak mówił o piłkarzu Gattuso: „Zasłynął z jednego powiedzenia: "nie biorę jeńców". Bo on przeciwników niszczy od razu. To facet, który atakuje bez pardonu, biega po boisku przez 120 minut, nigdy się nie męczy, jest jak pitbull. Nie lituje się nad nikim, jak trzeba złamać nogę, to ją łamie. Nie jest zainteresowany tym, żeby samemu grać, on zrobi wszystko, by przeciwnik nie mógł grać. Jest straszny. Ale każdy trener marzy, żeby mieć go w swojej drużynie”.
Kiedy opublikowałem ten tekst Schetyna zadzwonił do mnie (jeszcze wtedy rozmawialiśmy) i powiedział: „Za słabo znasz się na piłce. Gatusso ,to też znakomity rozgrywający.” Wolał być porównywany do Gattuso rozgrywającego a nie łamacza. Trochę racji miał. Bo to prawda, Schetyna jest znakomitym rozgrywającym. To jeden z najbardziej skutecznych polityków i jeden z najlepszych organizatorów. Choć łamaniem kości też się zajmuje., o czym przekonał o się wielu działaczy Platformy, przekonał się Jan Rokita, przekonał się Rafał Dutkiewicz, kiedy myślał o starcie w wyborach prezydenckich.
Ale mimo to, uważam go za jednego z ciekawszych polityków. On kocha grę, kocha władzę, kocha walkę. Tak kocha sport. Ale mam wrażenie, że jest jednym z tych, którym o coś jeszcze chodzi. Nie wiem już jak wygląda jego wymarzona Polska, ale ciągle mam wrażenie, że w polityce poza grą, chce coś więcej.
Tyle, że taki facet pasuje mi do wielu funkcji - jedną z nich był np. wicepremier, inną szef klubu. Ale marszałek Sejmu? Tusk wysyłając go tam poszedł na kompromis. Pozbył się go z klubu, gdzie będzie miał kogoś słabszego i bardziej od niego zależnego ale dał mu prestiżowe stanowisko. Bo Schetyna jest za silnym i groźnym graczem, żeby się go pozbyć całkowicie.
Ciekaw jestem Schetyny w nowym wydaniu.
