Przypominam: Donald Tusk apelował kiedyś, byśmy chwytali się za portfele. Łapmy się, łapmy, bo rośnie nam (DŁUG) coraz bardziej. I codziennie płacimy za to coraz więcej. Co dzień zamiast na autostrady i nowe uniwersytety płacimy masę kasy na obsługę długu. Na odsetki. Dług, dług, dług. Rośnie.
Dziękuję Leszkowi Balcerowiczowi, że organizuje wielkie publiczne liczenie tego długu. Ten licznik, który dziś stanął na Marszałkowskiej w Warszawie wszystkim nam znakomicie przypomina i pomaga zrozumieć, o co chodzi. POnad 740 miliardów – na tyle nasze państwo jest zadłużone. Wychodzi po 19 tys na każdego z nas. Ile dokładnie i jak szybko rośnie – zobaczcie tu. Polecam też filmik zrobiony przez Warsztaty Analiz Socjologicznych i piosenkę DJ Funky Kovala, którą ktoś wpuścił do You Tube’a. Dług pędzi i pędzi i to jest coś, o czym powinniśmy każdego dnia rozmawiać. Warto wesprzeć tę inicjatywę i Koalicję Na Rzecz Zmniejszenia Długu Publicznego. Ja ją wspieram. Namawiam i Was.
Większość salonowiczów zgodzi się z opinią, że obecny rząd prawie nic z tym nie robi. Ale pytam się Was, czy zgodzilibyście się na to, by ten, czy inny rząd, zaczął realnie działać na rzecz jego zmniejszenia? Ale na poważnie. Czy zgodzilibyście się na likwidację zasiłków pogrzebowych, becikowego, likwidację KRUS, weryfikację rent, z których część została wyłudzona, likwidacje 50-procentowego uzysku dla dziennikarzy i twórców? Na inne bolesne cięcia? Czy wolelibyście po prostu podnieść podatki? Tak, żeby starczyło na spłatę, i by każdy z nas ze swoich dochodów zapłacił więcej na obsługę? Porozmawiajmy o tym. Na co możemy się zgodzić, a na co nie?
