Raport komisji Jerzego Millera ma jedną ogromna zaletę. Opisał sytuację 36. Pułku. Wcześniej w „Rzeczpospolitej” już ponad rok temu zrobili to Michał Majewski i Paweł Reszka. Raport Millera potwierdził ich relację. Nie rozumiem tych wszystkich, którzy ten problem ignorują. To jest opis naszego państwa. To jest jedna z kluczowych jednostek polskiej armii. To jedna z kluczowych instytucji polskiego państwa odpowiadających za nasze bezpieczeństwo. I to – jestem pewien – nie jest wyjątek. To jest fragment polskiego państwa. Tak wyglądamy. Tak zatroszczyliśmy się wszyscy o nasze państwo przez 22 lata. Oczywiście, że Bogdan Klich powinien wylecieć z ministerstwa dzień po katastrofie. Ale to nie jest tylko problem Klicha. I to nie jest tylko problem tego rządu. To jest problem państwa, które budowały, albo rozkładały kolejne rządy.
Wielu z nas stać tylko na refleksję, ze to wszystko przez leniwą Platformę, albo wszystko przez awanturniczy PiS i większość dyskusji, także tu w Salonie24 do tego się sprowadza. Do wezwań, że trzeba bronić się przed oszołomami, ale wygonić z kraju zdrajców. To jest takie wygodne, takie emocjonujące, takie łatwe.
Trudniej jest rozmawiać o tym, co trzeba zrobić. Co trzeba zrobić z polskim wojskiem. Co się stało, że przez 22 lata nie udało się go zmodernizować, nie udało się stworzyć zdrowych mechanizmów, co się stało, że nie jesteśmy w stanie wytrenować nawet ludzi przewożących głowę polskiego państwa? Co zrobili kolejni ministrowi obrony, by zmienić ten stan rzeczy?
Ale dużo ważniejsze – co należy zrobić teraz. Nie znam się na wojsku i nie chce udawać, ze jest inaczej. Ale rozmawiam czasem z ekspertami, którzy obserwują co się dzieje z naszym wojskiem i twierdzą, że tak naprawdę jedyne momenty, kiedy coś poważnego działo się z polską armia kiedy ją modernizowano to misje zagraniczne, Irak i Afganistan. Poza tym nie działo się przez dwadzieścia lat prawie nic. Wydawałoby się, ż nie jest aż tak źle. Ale opis 36. Pułku świadczy, o tym, że jest naprawdę fatalnie. Bo nie wierzę, żeby gdzie indziej było lepiej.
Kolejni ministrowie puszą się przy huku armat, latają chętnie F-16, dają się omamiać generalicji, oficerom tajnych służb którzy ich czarują i pilnują, by stare porządki się nie zmieniły. Politycy nie radzą sobie z armią, dają się jej omamiać. Miękną, kiedy tysiąc mężczyzn krzyknie dziarsko „czołem pani ministrze” a potem przewiozą go superszybki samolotem i jeszcze służbiści doniosą trochę tajnych informacji. Minister myśli już, że panuje nad wszystkim, że ma taką władze i siłę, a rzeczywistości nie ma nic, żyje w świecie pozorów.
Chciałbym, żebyśmy z tragedii smoleńskiej wyciągnęli wnioski a nie tylko kręcili się jak chochoły wkoło. Porozmawiajmy o armii. O tym, czego wymaga. Co należy z nią zrobić, by w perspektywie kilku lat uczynić z nie jest zdrową, sprawną organizację.
Zapraszam do dyskusji o tym, czego potrzebuje dzisiaj polska armia.
